مجازی سازی ، رایانش ابری

سرور شبکه یک سیستم رایانه ای است که به عنوان مخزن مرکزی داده ها و برنامه های مختلفی که توسط کاربران در یک شبکه به اشتراک گذاشته می شود ، استفاده می شود. اگر رایانه ای دارید که به دلیل سرعت کم آن دیگر از آن استفاده نمی کنید ، می توانید برای سایر رایانه های خانواده خود آن را به یک سرور شبکه تبدیل کنید. شما باید مطمئن شوید که یک هارد دیسک به اندازه کافی بزرگ (حداقل 100 گیگابایت) برای ذخیره تمام داده هایی که در آن قرار دارید ، به خصوص اگر از آن برای ذخیره فیلم ، تصاویر ، موسیقی یا موارد دیگر استفاده کنید. فایلهایی که فضای زیادی را در خود جای می دهند. بهتر است از اتصال بی سیم برای اتصال کامپیوترها به یکدیگر استفاده نکنید.

رایانه خود را در یک روتر شبکه خانگی وصل کنید و در حالی که رایانه شما در حال کار است ، روی دکمه شروع و سپس تنظیمات کلیک کنید. روی Control Panel کلیک کنید ، و روی Network Setup Wizard دوبار کلیک کنید (نماد خانه با یک سقف قرمز). در دو صفحه اول که Wizard به شما پیشنهاد می دهد ، روی Next کلیک کنید؛ سپس روی گزینه دوم کلیک کنید ، "این رایانه از طریق یک دروازه مسکونی یا از طریق رایانه دیگری در شبکه من به اینترنت متصل می شود." سپس بر روی Next کلیک کنید.

سرور اچ پی

سپس صفحه ای دریافت می کنید که از شما خواسته می شود توضیحات رایانه را وارد کنید. سپس بر روی Next کلیک کنید. صفحه بعدی که شما دریافت می کنید ، با مشخص کردن نام کارگروه ، شبکه خود را نامگذاری می کند ، که باید آن را MSHOME بگذارید ، مگر اینکه رایانه های دیگر در خانه شما از یک گروه کاری متفاوت استفاده کنند. روی Next کلیک کنید صفحه بعدی گزینه روشن یا خاموش کردن اشتراک فایل و چاپگر را به شما می دهد ، بنابراین بر روی گزینه برتر (روشن کردن پرونده و به اشتراک گذاری چاپگر) کلیک کنید. دو بار دیگر روی Next کلیک کنید ، و سپس صبر کنید تا Wizard تمام شود. گزینه آخر را در کادر گفتگو کلیک کنید (فقط جادوگر را تمام کنید) و Next را بزنید. برای بستن جادوگر ، روی Finish کلیک کنید. این فرآیند را برای هر رایانه دیگری که می خواهید به سرور شبکه خانگی خود وصل کنید تکرار کنید.

انواع سرورها


انواع مختلفي از سرورها وجود دارد كه همه عملكردهاي مختلفي را انجام مي دهند. بسياري از شبكه ها حاوي يك يا چند نوع سرور متداول هستند:
سرورهاي پرونده

سرورهاي پرونده پرونده ها را ذخيره و توزيع مي كنند. چندين مشتري يا كاربر ممكن است پرونده هاي ذخيره شده در يك سرور را به اشتراك بگذارند. علاوه بر اين ، ذخيره سازي پرونده ها به راحتي مي توانيد راه حل هاي پشتيبان گيري يا تحمل خطا را در مقايسه با تلاش براي تأمين امنيت و يكپارچگي پرونده ها در هر دستگاه موجود در سازمان ، ارائه دهيد. سخت افزار سرور پرونده را مي توان براي به حداكثر رساندن سرعت خواندن و نوشتن براي بهبود عملكرد طراحي كرد.
سرورهاي چاپي

سرورهاي چاپي امكان مديريت و توزيع قابليت چاپ را فراهم مي كنند. به جاي اتصال چاپگر به هر ايستگاه كاري ، يك سرور چاپي مي تواند به درخواست هاي چاپ از مشتريان مختلف پاسخ دهد. امروزه ، برخي از چاپگرهاي بزرگتر و سطح بالاتر با سرور چاپ داخلي ساخته شده اند كه نياز به يك سرور چاپ اضافي مبتني بر رايانه را برطرف مي كند. اين سرور چاپ داخلي با پاسخ به درخواست هاي چاپ شده از مشتري نيز كار مي كند.

سرورهاي برنامه

سرورهاي برنامه به جاي رايانه هاي مشتري كه برنامه ها را به صورت محلي اجرا مي كنند ، برنامه ها را اجرا مي كنند. سرورهاي برنامه اغلب برنامه هايي با منابع فشرده را اجرا مي كنند كه توسط تعداد زيادي از كاربران به اشتراك گذاشته مي شوند. با اين كار نياز هر مشتري به منابع كافي براي اجراي برنامه ها برطرف مي شود. همچنين نياز به نصب و نگهداري نرم افزار بر روي بسياري از ماشين آلات را بر خلاف فقط يك دستگاه از بين مي برد.

خرید سرور دست دوم

سرورهاي DNS

سرورهاي Domain Name System (DNS) سرورهاي برنامه اي هستند كه با تبديل نامهايي كه توسط انسان به راحتي قابل درك هستند به آدرسهاي IP قابل خواندن ماشين ، وضوح نام را به رايانه هاي مشتري ارائه مي دهند. سيستم DNS يك پايگاه داده به طور گسترده توزيع شده از نام ها و ساير سرورهاي DNS است ، كه مي توان از هر يك براي درخواست نام رايانه اي نامعلوم استفاده كرد. وقتي مشتري به آدرس سيستم نياز دارد ، درخواست DNS را با نام منبع مورد نظر به سرور DNS ارسال مي كند. سرور DNS با آدرس IP لازم از جدول اسامي خود پاسخ مي دهد.

سرورهاي نامه

سرورهاي نامه نوع بسيار رايجي از سرورهاي برنامه هستند. سرورهاي نامه ايميل هاي ارسالي به كاربر را دريافت مي كنند و آنها را ذخيره مي كنند تا زماني كه مشتري از طرف كاربر مذكور درخواست كند. داشتن يك سرور ايميل امكان پيكربندي صحيح يك دستگاه واحد و اتصال به شبكه را در هر زمان فراهم مي كند. سپس آماده است براي ارسال و دريافت پيام به جاي اينكه هر دستگاه مشتري نياز به داشتن زير سيستم ايميل خود به طور مداوم داشته باشد.
وب سرورها

يكي از فراوانترين انواع سرورها در بازار امروز ، وب سرور است. وب سرور نوع خاصي از سرور برنامه است كه ميزبان برنامه ها و داده هاي درخواست شده توسط كاربران از طريق اينترنت يا يك اينترانت است. سرورهاي وب به درخواست هاي مرورگرهايي كه در رايانه هاي مشتري براي صفحات وب يا ساير خدمات مبتني بر وب اجرا مي شوند ، پاسخ مي دهند. وب سرورهاي رايج شامل سرورهاي وب Apache ، سرورهاي خدمات اطلاعات اينترنتي اينترنت مايكروسافت (IIS) و سرورهاي Nginx هستند.
سرورهاي پايگاه داده

ميزان داده هاي استفاده شده توسط شركت ها ، كاربران و ساير سرويس ها سرسام آور است. بيشتر اين داده ها در پايگاه داده ذخيره مي شوند. پايگاه داده ها بايد در هر زمان خاص براي چندين مشتري قابل دسترسي باشند و به فضاي ديسك فوق العاده اي نياز دارند. هر دوي اين نيازها به خوبي مي توانند چنين پايگاه هايي را در سرورها پيدا كنند. سرورهاي پايگاه داده برنامه هاي پايگاه داده را اجرا مي كنند و به درخواست هاي متعدد مشتريان پاسخ مي دهند. برنامه هاي رايج سرور پايگاه داده شامل Oracle ، Microsoft SQL Server ، DB2 و Informix است.
سرورهاي مجازي

سرورهاي مجازي دنياي سرور را به طوفان مي كشند. برخلاف سرورهاي سنتي كه به عنوان يك سيستم عامل بر روي سخت افزار ماشين نصب مي شوند ، سرورهاي مجازي فقط همانطور كه در نرم افزارهاي تخصصي به نام hypervisor تعريف شده وجود دارد. هر هايپروايزر مي تواند صدها ، يا حتي هزاران سرور مجازي را همزمان داشته باشد. hypervisor سخت افزار مجازي را به سرور ارائه مي دهد گويي كه يك سخت افزار فيزيكي واقعي است. سرور مجازي به طور معمول از سخت افزار مجازي استفاده مي كند و hypervisor محاسبات و ذخيره سازي واقعي را به سخت افزار واقعي موجود در زير منتقل مي كند ، كه بين ساير سرورهاي مجازي به اشتراك گذاشته شده است.
سرورهاي پروكسي

سرور پروكسي به عنوان واسطه بين مشتري و سرور عمل مي كند. سرور پروكسي كه اغلب براي جدا كردن مشتري يا سرور براي اهداف امنيتي استفاده مي شود ، درخواست را از مشتري مي گيرد. به جاي پاسخ به مشتري ، درخواست را به سرور يا فرآيند ديگري منتقل مي كند. سرور پروكسي پاسخ را از سرور دوم دريافت مي كند و سپس به مشتري اصلي پاسخ مي دهد گويي كه خودش جواب مي دهد. به اين ترتيب ، نه مشتري و نه سرور پاسخ دهنده نيازي به اتصال مستقيم به يكديگر ندارند.
سرورهاي مانيتورينگ و مديريت

برخي از سرورها براي نظارت يا مديريت ساير سيستم ها و سرويس گيرنده ها وجود دارند. انواع مختلفي از سرورهاي مانيتورينگ وجود دارد. چندين نفر از آنها به شبكه گوش مي دهند و هر درخواست مشتري و پاسخ سرور را دريافت مي كنند ، اما برخي از آنها داده ها را درخواست نمي كنند يا به آنها پاسخ نمي دهند. به اين ترتيب ، سرور مانيتورينگ مي تواند كليه ترافيك موجود در شبكه و همچنين درخواست ها و پاسخ هاي كلاينت ها و سرورها را بدون تداخل در اين عمليات رديابي كند. يك سرور مانيتورينگ به درخواست هاي مانيتورينگ مشتري مانند درخواست هايي كه توسط مديران شبكه مشاهده مي كنند و سلامت شبكه را كنترل مي كنند پاسخ مي دهد.

مفهوم سرورها تقريباً به اندازه خود شبكه قديمي است. از اين گذشته ، هدف يك شبكه اين است كه به يك رايانه اجازه دهيد با رايانه ديگر صحبت كند و يا كار يا منابع را توزيع كند. محاسبات از آن زمان به بعد تكامل يافته و در نتيجه چندين نوع ساختار سرور و سخت افزار به وجود آمده است.
Mainframe يا ميني كامپيوتر (AS / 400)

مي توانيد بگوييد كه سرورهاي اصلي ، رايانه هاي اصلي و بعداً ميني كامپيوترها تقريباً همه كارهاي محاسباتي را انجام مي دادند ، به جز تعامل با كاربر از طريق صفحه و صفحه كليد ، كه به سيستم سرويس گيرنده واگذار شده بود.
سرور سخت افزار كامپيوتر

موج عمده بعدي سرورها شامل سرورهاي مبتني بر رايانه بود. از بسياري جهات ، اين سرورها چيزي بيشتر از رايانه هاي روميزي بزرگتر و قدرتمند نبودند. چنين سرورهايي به طور كلي گران تر بوده و حافظه و فضاي ديسك آنها بسيار بيشتر از اكثر رايانه هاي سرويس گيرنده است. هر سرور هنوز يك واحد خودگردان با مادربرد ، پردازنده ، حافظه ، درايوهاي ديسك و منبع تغذيه خاص خود بود. سرورهايي از اين دست غالباً در اتاق هاي تهويه مطبوع به نام اتاق سرور انبار مي شدند و بعداً براي ذخيره سازي و دسترسي بهتر به قفسه ها پيچ مي شدند.
سرورهاي تيغه

سخت افزار اصلي سرور رايانه بزرگ بود و در رك هايي ذخيره مي شد كه صدها پوند را در خود جاي مي داد. با گذشت زمان ، سرعت سريعتر اتصال سخت افزار منجر به استخراج قسمتهايي از سرور از يك دستگاه خودگردان شد. با حذف هارد ديسك ها ، از بين بردن خنك كننده داخلي و كوچك سازي مداوم قطعات محاسباتي ، سرورها سرانجام به يك سرور نازك معروف شدند كه به سرور تيغه معروف است. در حالي كه هنوز در قفسه هاي اتاق سرور نگهداري مي شود ، سرورهاي تيغه كوچكتر هستند و مي توان آنها را راحت تر جايگزين كرد.
تركيب سرورها

حتي قبل از مجازي سازي ، سرورها از مدل استاندارد يك سيستم عامل تك سرور نصب شده بر روي يك ماشين سخت افزاري استخراج مي شدند. فناوري ، مانند فضاي ذخيره سازي متصل به شبكه ، نياز به سرور براي ذخيره سازي خود را برطرف كرد. ساير فناوري ها مانند آينه سازي و خوشه بندي ، قطعات سخت افزاري را قادر مي سازد تا در سرورهاي بزرگتر و قدرتمندتر تركيب شوند. چنين سروري ممكن است از چندين تيغه ، چندين دستگاه ذخيره سازي متصل و يك منبع تغذيه خارجي تشكيل شده باشد ، و هر قطعه را مي توان در حالي كه سرور هنوز فعال نيست ، براي ديگري عوض كرد.
سرورهاي مجازي

سرورهاي مجازي هنوز به سخت افزار نياز دارند ، اما اين سخت افزار اكنون فرايند ديگري را اجرا مي كند كه به عنوان hypervisor شناخته مي شود. در برخي موارد ، مانند Hyper-V مايكروسافت ، يك سيستم عامل كامل همچنان بر روي خود سخت افزار اجرا مي شود. در موارد ديگر ، hypervisors به اصطلاح فلزي برهنه مي تواند مستقيماً بر روي سخت افزار سرور نصب شود. در هر دو مورد ، خود سخت افزار اغلب در مجموعه اي از سرورهاي تيغه اي ، ذخيره سازي شبكه اي و منبع تغذيه پخش مي شود ، در نتيجه محيطي ايجاد مي شود كه تشخيص اينكه سرور هر كجا پايان مي يابد و سرور ديگر شروع مي شود غيرممكن است.